διαφωρές (απο)δόμησης
Εν δυνάμει, μπορούν να υπάρξουν/κατασκευαστούν πολλών ειδών διαφορές : καλό - κακό, άσπρο - μαύρο, αριστερό - δεξιό, νέο - παλαιό, πραγματικό - μεταφυσικό, υποτακτικό - ανυπότακτο, εδώ - εκεί, ναι - όχι ... ίσως μια πιο "ουσιαστική διαφωρά" να είναι αυτή ανάμεσα σε αυτούς που εστιάζουν στις διαφορές καθαυτές και δρουν βάσει του πλαισίου τους και σε αυτούς που βλέπουν τις εκάστοτε αναδυόμενες διαφωρές ως έναυσμα για αναλυτική προς την φύση αυτών δράση. Θα μπορούσε όμως αυτό το παιχνίδι των διαφωρών να είναι οντολογικά ατελείωτο; Το πιθανότερο είναι να μας οδηγήσει σε μια ατέρμονη ενέλιξη, μια ιδεολογική υποτροπή, του τύπου του ακραίου μετα-στρουκτουραλισμού, η οποία στην προσπάθεια της να στηριχθεί κάπου, να ορίσει την γλώσσα της, την καταστρέφει αδιάκοπα χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πίσω της. Η (απο)δομητική σκέψη όμως δεν ορίζεται βάσει της υπερίσχυσης της υποτροπής έναντι της της υπέρβασης και της εγγραφής όπως αναφέρεται σε διάφορες ερμηνείες [...]