politics

Άνευ ορίων, άνευ όρων Το σύγχρονο «απροϋπόθετο» πανεπιστήμιο και η παραγωγή γνώσης ΔΗΜΗΤΡΗΣ A. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ Λίγοι θεσμοί είναι τόσο στενά συνδεδεμένοι με την ελευθερία όσο το πανεπιστήμιο. Πλήθος ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, όπως, π.χ., η ελευθερία του συνέρχεσθαι και η ακαδημαϊκή ελευθερία, ασκούνται στον χώρο του πανεπιστημίου και διά μέσου του πανεπιστημίου. Για τον Ντερριντά τέτοιες ελευθερίες δεν αρκούν. Το δικό του πανεπιστήμιο είναι άνευ όρων, δηλαδή είναι ένα πανεπιστήμιο με την ελευθερία να θέτει, απρόσκοπτα, κριτικά ερωτήματα και να λέγει δημοσίως καθετί που απαιτούν η έρευνα, η μάθηση και η σκέψη όσον αφορά την αλήθεια (σελ. 13). Αυτή η ελευθερία, συνεχίζει ο Ντερριντά, είναι σημαντική ειδικά για τις σχολές ανθρωπιστικών σπουδών, γιατί σε αυτές είναι αντικείμενα μελέτης το «ίδιο» του ανθρώπου και ο ανθρωπισμός. Το πανεπιστήμιο άνευ όρων δεν υπήρξε ούτε υπάρχει γιατί εξαρτάται από πολλούς όρους, δηλαδή εξουσίες. Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνονται η εξουσία του κράτους, του κεφαλαίου και [...]